Το μέλλον.
Με χέρια κομμένα και μάτια τυφλά.
Τάζει πολλά.
Φοράει νύχτας μανδύα
κι εμπορεύεται επιθυμίες.
Κάνει πεζοδρόμιο σ’ αναπηρικό καροτσάκι.
Μυρίζει μοναξιά κι αποσύνθεση.
Το μέλλον είναι παγίδα.
Γεμάτο φακελάκια και λαδώματα.
Διδάσκει πράγματα που δε γνωρίζει.
Είναι προφήτης.
Με χέρια κομμένα και μάτια τυφλά.
Μιλάει για κάρμα σε πλήθη κρετίνων…
Το μέλλον έχει κάτι από Αιγαίο και ήλιο
στις τσέπες του.
Άσπρα βότσαλα, συρτάκι, ακάλυπτες επιταγές
και άγνοια.
Κηλίδες πετρελαίου και φύκια
στολίζουν τα μαλλιά του.
Τα τυφλά του μάτια κλάψανε
ώρες πολλές για εμφύλιους, πραξικοπήματα
και ανεργία.
Το μέλλον με χέρια κομμένα κρατάει το ρυθμό,
με μεθυσμένα παλαμάκια, στο ζεϊμπέκικο.
Δακρύζει ακόμα σε άκουσμα κλαρίνου.
Δε ξέρει γιατί.
Μια παρέλαση του αρκεί για να ξεχάσει.
Μια διαδήλωση, να γελαστεί.
Το μέλλον.
Με χέρια κομμένα και μάτια τυφλά.
Κρατάει βιβλία, διαβάζει ποίηση!
Μετανάστης στη χώρα του. Ετών τριάντα.
Ανεργία και 'Άγιος ο Θεός.
Ράντζο σε βρώμικο διάδρομο νοσοκομείου.
Αιμοκάθαρση…
Κηδεία στο τρίτο νεκροταφείο.
Χωρίς στεφάνια και τεθλιμμένους συγγενείς.
Και δίχως κλάματα.
Το μέλλον.
Είναι το τέλος που επισπεύδεται.
Το μέλλον.
Με χέρια κομμένα και μάτια τυφλά.
Τάζει πολλά, μα δεν υπόσχεται τίποτα.
Το μέλλον.
Έχει από χρόνια πεθάνει εδώ.
Ελλάδααααααααα!
https://www.goodreads.com/.../15057513.Giannis_Nikolaidis_
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.