Έξω απ’ την πόρτα μου παραμονεύουν
λεγεώνες κρατικοδίαιτων
και επηρμένων σφουγγοκωλάριων,
κουτοπόνηροι σπουδαρχίδες,
αρχολίπαροι αυλοκόλακες, οσφυοκάμπτες θεσιθήρες,
ανάξιοι επαίτες θώκων,
πολιτικάντηδες της συμφοράς και ψηφοθήρες.
Παλεύουν να με μεταπείσουν.
Έξω απ’ την πόρτα μου παραμονεύουν
αυτόκλητοι ασφαλίτες, φασιστοειδή, χούλιγκαν,
έμποροι όπλων, μπράβοι και μαχαιροβγάλτες,
τρελοί και μεθυσμένοι οδηγοί.
Προσπαθούν να με σκοτώσουν.
Έξω απ’ την πόρτα μου παραμονεύουν
επαναστάτες του καναπέ, δουλέμποροι,
προστάτες των γραμμάτων και των τεχνών,
εκδότες που εκδίδουν τα ανεκδιήγητα,
παραγωγοί - προαγωγοί, διακινητές ναρκωτικών,
επαγγελματίες συνδικαλιστές και εργατοπατέρες,
βασανιστές ανθρώπων και ζώων, βιαστές και παιδόφιλοι
κι εκατοντάδες χιλιάδες ηλίθιοι.
Την ψυχή μου μαυρίζουν.
Έξω απ’ την πόρτα μου παραμονεύουν
επαΐοντες που κυβερνούν χωρίς καρδιά
και ενσυναίσθηση.
Μας παρακολουθούν νυχθημερόν
για χάρη της Δημοκρατίας.
Ολοκληρωτισμό απεργάζονται και δυστοπία.
Με συνθλίβει το αναπόφευκτο μέλλον.
Αχ κυρ-Μιχάλη Κατσαρέ,
δεν σε πίστευα όταν μου ‘λεγες:
«Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.