Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ο Γιάννης Νικολαΐδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αποφοίτησε από το εξατάξιο γυμνάσιο της Ξάνθης και μετά την εφηβεία έζησε και εργάστηκε στην Αθήνα, όπου και σπούδασε τη Δραματική Τέχνη. Συμμετείχε σε πολλά θεατρικά έργα, σε πέντε τηλεοπτικές σειρές, μία κινηματογραφική ταινία και σε εικοσιπέντε βιντεοταινίες των 80'ς. Ευτύχησε να συνεργαστεί με πολλούς από την παλιά γενιά του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου όπως οι Θανάσης Βέγγος, Ρένα Βλαχοπούλου, Αλέκος Αλεξανδράκης, Σπύρος Καλογήρου, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Γιώργος Μούτσιος, Ασπασία Παπαθανασίου κ.ά. Στίχους του ερμήνευσαν δημοφιλείς τραγουδιστές όπως οι Αντώνης Βαρδής, Νότης Σφακιανάκης, Θέμης Αδαμαντίδης κ.ά. Για τις στιχουργικές του συμμέτοχες τού έχουν απονεμηθεί έξι πλατινένιοι και οκτώ χρυσοί δίσκοι. Ταξίδεψε και γνώρισε, πολλούς τόπους και ανθρώπους εντός και εκτός συνόρων. Οι μεταφυσικές του αναζητήσεις τον οδήγησαν στην Αυτογνωσία ή Γνώση του εαυτού. Ζει στον κόσμο αυτόν, αλλά δεν είναι του κόσμου αυτού!

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

ΠΡΟΣΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ...



Αυτόπτης μάρτυρας
μιας πανάρχαιας τραγωδίας.
Είσαι εσύ.
Κρύβεσαι πίσω από λέξεις και προσχήματα.
Σημάδια πανικόβλητων καιρών ιχνηλατείς.
Κωνσταντινούπολη, Ίμβρος, Τένεδος,
Μικρά Ασία, Μακεδονία, Θράκη,
Βόρεια Ήπειρος και Κύπρος,
είναι τα λάθη κι οι πληγές σου.
Σφίγγεις στα χέρια σου μπαγκέτες,
κρατώντας το ρυθμό σε τύμπανα πολέμου.
Το Πυθικό αλάθητο χρησμών αφιονισμένων,
διεκδικείς.

Κάτω από φωτεινούς σηματοδότες
αλλάζεις πρόσωπα, στην Ιερά οδό.
Συνήθως παρασταίνεις τον Ερμή του Πραξιτέλη
καθώς οι άλλοι ασελγούν
πάνω στις γηραιές Καρυάτιδες.
Το παίζεις άνετος κι ωραίος
κι εραστής στο Σύνταγμα.
Φυγομαχείς, ενώ στα σύνορά σου
ορδές βαρβάρων αγρυπνούνε.
Παραλλάσσεσαι.
Εμπορεύεσαι σανδάλια, αγιογραφίες,
τουριστικά μπλουζάκια, αμφορείς
κι επιθυμίες πλουσίων κυριών.
Ενίοτε δε,
εναγκαλίζεσαι κίναιδους και εταίρες
στα μπαράκια.
Επευφημείς τ’ οργανωμένο χάος της πατρίδας σου
και το ρουφιανιλίκι.
Στέκεσαι με τις ώρες στην ουρά
των δημοσίων ταμείων και των Τραπεζών.
Εσύ, το θύμα της γραφειοκρατίας
και του εφησυχασμού.
Προσμένεις την πτώση.
Το λάθος της επόμενης στιγμής
και τις κραυγές των πληγωμένων.
Πολιτικάντηδες περνοδιαβαίνουνε
την αυτοκρατορία.
Λαμπεροί, μα και ασήμαντοι συνάμα.
Δίνουν στημένες συνεντεύξεις
κι εμφανίζονται μονάχα σε μπαλκόνια
και τηλεοπτικά παράθυρα.
Το παίζουνε πατριώτες και σπουδαίοι.
Μεταλλάσσεσαι λοιπόν κι εσύ.
Κρατάς ασπίδα και δόρυ.
Πίνεις σφηνάκια και καραδοκείς.
Διασκεδάζεις πρόστυχα
το άγχος της επόμενης εκτέλεσης.
Ερεθίζεις με κραυγές τους μονομάχους.
Τους μελλοθάνατους χειροκροτείς.
‘‘Χαίρε Καίσαρα πρωθυπουργέ’’
ουρλιάζεις αφιονισμένος, δήθεν,
μες απ’ το ανώνυμο πλήθος.
Το λάθος προσμένεις, της επόμενης στιγμής.

Εσύ ο απειροπόλεμος, προσμένεις την πτώση.
Το τέλος που θα γίνει αρχή
προσμένεις.

Στη χώρα ετούτη
που διέψευσε οικτρά το παρελθόν της,
να πεθάνεις θέλεις  ‘‘ιδία βουλήσει’’ βρε αδερφέ
κι είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου…

Είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου να φωνάζεις :
‘‘Πολιτικάντηδες
δε σας πιστεύω πια.
Δεν σας πιστεύω.’’

by Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ on  Τρίτη, 15 Φεβρουαρίου 2011

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.