Γλυκιά μου μάνα,
να ήξερες μόνο,
πόσες φορές απέτυχα
προσπαθώντας να καταγράψω
την ιστορία του κόσμου.
Κι αυτός ο πατέρας δε με βοηθούσε καθόλου
καθηλωμένος εδώ και αιώνες
στο κρεβάτι του πόνου.
Κοιτούσε με βλέμμα απλανές το ταβάνι
σα να περίμενε κάτι πολύ σημαντικό
που ακόμα δεν είχε συμβεί.
Κι εγώ προσπαθούσα να κατανοήσω
τα ακατανόητα
καθώς προσευχόμουν με τις ώρες
στο Θεό των τυχερών,
ικετεύοντας να μας χαρίσει καλύτερες μέρες
ή έστω λίγη συμπόνια!
by Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ on Δευτέρα, 21 Φεβρουαρίου 2011 στις 2:43 π.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.