ΕΦΥΓΕΣ

 

Έφυγες και πίσω σου άφησες

ένα μανδύα λησμονιάς,

το κορμί μου να τυλίγω,

να μη ματώνει και πονά,

που σ’ άλλες πλέον αγκαλιές

διανυκτερεύεις τώρα φως μου.

Έφυγες και πίσω σου άφησες

τη γεύση του φιλιού σου στα χείλη μου, μωρό μου,

κάτι παλιές φωτογραφίες

και λίγα μικροπράγματα

να μου φωτίζουνε της απουσίας σου

την ψυχοφθόρα νύχτα.

Έφυγες και πίσω σου άφησες

της φωνής σου την ηχώ

μέσα στου χρόνου τις ρωγμές,

τη μυρωδιά απ’ του κορμιού σου τον ιδρώτα

κι ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα νεκρά,

έτσι για την ταπείνωση των αισθημάτων.

Έφυγες και πίσω σου άφησες

ενθύμια χρωματιστά,

σαν πινελιές

στης ξεγνοιασιάς σου το ηλιοβασίλεμα.

Έφυγες και πίσω σου άφησες

της αγωνίας σου το ουράνιο τόξο,

τα λόγια της μετέωρης αγάπης σου

και κάτι ακόμα

που τώρα πια δεν το θυμάμαι.

Έφυγες και πίσω σου άφησες

τοπία μ’ αστέρια και φεγγάρια,

να μου κρατούνε συντροφιά

όταν εσύ θα ‘σαι χαμένη σε μπαράκια

κι υποσχέσεις,

μοιράζοντας χαμόγελα, φιλάκια γνωριμίας

και τηλέφωνα.

Έφυγες και πίσω σου άφησες

μία πληγή βαθιά μες στην καρδιά μου

και τη βροχή των ουρανών

να βρίσκει διεξόδους μες τα μάτια μου.

Έφυγες

κι έχει γεμίσει τόση υγρασία τώρα η ζωή μου

που ακόμα κι οι ελπίδες μετακόμισαν...

Έφυγες

κι η μοναξιά μου φέρει τώρα τ’ όνομά σου.

Καλή σου νύχτα θλίψη μου.

Ο δρόμος της αγάπης είναι ένα ατέλειωτο ταξίδι.

Καλή σου νύχτα.

Να προσέχεις...

*Γιάννης Νικολαΐδης*

https://www.goodreads.com/.../15057513.Giannis_Nikolaidis_